Pieśń kobiet z góry Chenoua

Assia Djebar podkreślała, że jej film „Pieśń kobiet z góry Chenoua” był bezpośrednio zainspirowany spotkaniami z kobietami mieszkającymi w Algierii. Rozmowy z nimi reżyserka nagrała na taśmie magnetofonowej. Stanowiły, jak podkreślała, dokumentalny trzon filmu. Ostateczny kształt obrazu jest wizualizacją przekazanych reżyserce historii. Osią narracyjną filmu jest powrót głównej bohaterki Lili do miejsca urodzenia piętnaście lat po Algierskiej wojnie o niepodległość. Tytuł filmu i jego struktura nawiązują do tradycyjnej algierskiej pieśni, składającej się z pięciu części. Film łączy styl narracyjny i dokumentalny i przedstawia osobiste historie kobiet w szerszym kulturowym planie.zobrazuje doświadczenie pamięci, kreacji i tradycję, które współtworzą teraźniejszość.

Assia Djebar napisała kilkanaście uznanych powieści, czerpiących z tradycji historii mówionej podtrzymywanej przez kobiety mieszkające w Algierii. Otrzymała nagrodę Neustadt (Neustadt Prize) za wkład do literatury światowej i nagrodę im. Marguerite Yourcenar. Została wybrana do Akademii Francuskiej, jako pierwsza pisarka z krajów Maghrebu.