Trzy kobiety

W trójkącie granicznym między Ukrainą, Słowacją i Polską leży odległa, słabo zaludniona wioska Stużyca, której nazwa po ukraińsku oznacza „zimne miejsce”. Reżyser – który sam pochodzi z obwodu zakarpackiego – i operator filmowy przyjeżdżają do wioski i spotykają trzy kobiety: rozsądną, starszą i samotną rolniczkę Hannę, sympatyczną listonoszkę Marię oraz biolożkę Nelię. Wszystkie trzy są mocno zakorzenione w miejscu, w którym nie ma już prawie młodych ludzi.

Film jest przykładem kina obserwacyjnego, które dokumentuje kobiece poczucie wspólnoty, współpracy i bratania się z innymi. Pomiędzy bohaterkami a ekipą filmową rodzi się więź, która szybko zmienia się w zażyłość. Styl filmu wynika z interakcji – początkowo filmowcy zadają pytania z offu, ale gdy zbliżają się do ludzi, wchodzą w kadr i stają się częścią wiejskiej społeczności. Pomiędzy odczytami horoskopów na poczcie, pracą w gospodarstwie i kościelnym błogosławieństwem samochodów obserwujemy spotkanie kultury i natury, a także podupadający wiejski styl życia w górskim przygranicznym rejonie.