Sowieckie przystanki autobusowe

Architektura na terenie ZSRR była pod pełną kontrolą władzy. Miała być wielka i ukazująca potęgę komunizmu. Na kontrolę wyglądu i założeń architektonicznych wszystkich przystanków autobusowych w radzieckim imperium często nie starczało jednak czasu. W ten sposób stały się wyrazem ekspresji twórczej, często nawiązującej do lokalnych tradycji. Bywały też twórczością poza kontrolą. Na początku XXI wieku kanadyjski fotograf Christopher Herwig rozpoczął poszukiwanie oryginalnych radzieckich przystanków autobusowych na terenach postsowieckich, od Kijowa do Władywostoku. Publikował wysoko cenione przez krytyków albumy zdjęć, w których ukazywał różne typy przystanków utrzymane w wielu stylach: od brutalizmu do wybuchowej i szalonej fantazji.

Kręcony przez 7 lat film pokazuje efekty poszukiwań Herwiga, zdradzając również historie powstania poszczególnych przystanków. Zawiera też rozmowy z niektórymi z ich twórców. Dziś te przystanki, kojarzone z minioną epoką, są niszczone i traktowane jako dziwne i kłopotliwe konstrukcje. Herwig uważa je jednak za jedną z największych i najbardziej zróżnicowanych kolekcji architektonicznych na świecie. Zbierał zdjęcia przystanków i dokumentował historie z nimi związane przez 20 lat po to, aby uchronić je od zniszczenia i zapomnienia.